Mea Culpa

Gewoontes duren over het algemeen minimaal zes weken om te implementeren in je leven. Of dat nou het opnemen van een nieuwe hobby is of juist het stoppen met een hardnekkige bezigheid. Meer sporten, stoppen met roken of drinken, of in mijn geval: wennen aan de nieuwe status van Arsenal. Ik denk zelfs dat ik ruim binnen de zes weken bleef. 

Een jaar geleden had ik een week rondgelopen met een warm gevoel als Arsenal na negen speelrondes 6 (City) en 7 (Liverpool) punten voorsprong had op de grootste concurrenten. Maar dit jaar: zondag blij, klein vuistje, en maandag bij wijze van spreken over op de orde van de dag. Succes went te snel. 

Zo ook clean sheets. Ik heb de mazzel dat ik op wedstrijddagen gevraagd en ongevraagd op de hoogte wordt gebracht door de laatste stand van zaken op xG- en xA-gebied door Tim de Gier. Zo wist ik al snel dat we tegen Palace de absolute xG koning tegenover ons hadden, terwijl we zelf aan een xG-opmars bezig zijn. Toch was ik niet heel verrast dat we de wedstrijd zonder tegengoal afsloten. Raya, Timber, Saliba en Calafiori zijn werkelijkwaar fantastisch in vorm, terwijl Mosquera, MLS, White en nu ook Hincapie moeiteloos meedraaien. 

Maar de absolute superster van dit Arsenal? Gabriel Magalhaes. Om zijn opmars te duiden: in 2017 promoveerde hij met Avaí nog van de Braziliaanse Série B naar de Série A, terwijl hij in 2020 naar Londen verhuisde, 23 jaar oud toen. En toch was ik kritisch in het begin. Voor mij stond hij symbool voor het impulsieve en ongecontroleerde karakter van de ploeg destijds. Onnodige rode kaarten, concentratieverlies, matig aan de bal op momenten. 

Maar de fout lag bij mij. Want wat ik niet zag was een jonge speler die een enorm plafond had en waarschijnlijk vooral last van de ploeg om hem heen. Ik zag een eindproduct met een te laag basisniveau. Mijn hemel, wat is de afgelopen 2,5 jaar mijn ongelijk bewezen. Met het steeds verder vorm krijgen van onze verdediging groeide Gabriel uit tot een absolute winnaar die in beide 16-meters heerst alsof het niets is, volwassen aan de bal speelt en intercepties viert als doelpunten. En dat zijn er veel. 

Hoeveel mensen zullen er net zo over gedacht hebben als ik? Het zullen er voldoende zijn. Ik ken social media goed genoeg om te weten dat de excuses in zijn DM's niet in dezelfde mate zullen binnenstromen als de kritiek destijds vloeide, maar het zou wel terecht zijn. Ik hoop dat het duidelijk is: Gabriel staat symbool voor het níeuwe Arsenal, óndanks het Arsenal waarin hij bij de club arriveerde.

Koen Snijders (Snijboon)