Piekobsessie

Stikjaloers was ik, toen een collega me vorige week vertelde dat ze het pianospelen weer opgepakt had. Als kind had ze een paar jaar les gehad, waar ze als recalcitrante puber weer mee gestopt was. Maar net als fietsen verleer je het kennelijk niet, want haar progressie was naar eigen zeggen boven verwachting. Na een paar weken naderde ze weer het niveau van vroeger. 

In de trein terug van Hilversum naar Amsterdam mijmerde ik over wat eigenlijk mijn verborgen talenten zijn. Pianospelen was het beslist niet, daar had ik na een paar lessen al de brui aan gegeven. Wat dan wel? Ja, ik kan veel stemmetjes nadoen. Vrij nutteloos, al heeft het me vakmatig als voice-over stiekem nog wel wat opgeleverd. Nog iets anders dan? Hmm.

Ik ben vrij goed in Triviant. Niet in de laatste plaats omdat ik over veel (nieuws)gebeurtenissen bijna alle details weet. Dat gaat van de moord op Fortuyn en Kennedy, de cafébrand in Volendam, via de dood van Tommy Cooper tot het historische CDA-congres in 2010. Al mijn hele leven heb ik van dit soort hyperfixaties. Na een zekere ‘piekobsessie’ zwakt het af en ga ik weer door met het volgende. Met deze nerdy kant van mezelf had ik overigens wisselend succes op dates.

Mijn Arsenal-piekobsessie was denk ik in de zomer van 2022. Na een energetische editie van Down The Rabbit Hole laadde ik een week op aan de Italiaanse Amalfikust. Arsenal was het seizoen daarvoor nipt 5^de geworden, maar er gloorde weer hoop. Een jaar ervoor waren onder meer White, Ramsdale, Ødegaard en Tomiyasu naar de club gekomen.

De transferzomer van 2022 beloofde wederom veel voorspoed. De ene na de andere wereldtopper zou op onze lijstjes staan. Daar nam ik meermaals per uur kennis van, door naar een uiterst hoekje van een heuveltje in Amalfi te kruipen waar ik één streepje internet had. En eindelijk was-ie daar. Op de foto met de armen wijd uit elkaar, als een roofvogel boven het Emirates. Gabriel Jesus to Arsenal: Here. We. Go. Ondertussen was Lisandro Martinez het volgende doelwit, dat werd Oleksandr Zinchenko. Twee enorme kwaliteitsimpulsen en bovendien kampioenen van City naar onze club. We deden weer mee! We hadden er zo naar gehunkerd.

Flash forward naar nu, drie jaar later. Transfer Deadline Day. Op moment van schrijven zijn Zinchenko en Jesus nog altijd onderdeel van onze selectie en hunkeren we ook naar ze. Naar hun vertrek, welteverstaan. Niemand noemt Zinchenko of Jesus nog bij de eerste 11 spelers van Arsenal. Wat zeg ik: bij de eerste 22. Na een verlies tegen Liverpool zoals afgelopen weekend lijkt iedereen geobsedeerd met details. Een te behouden middenveld, te late wissels. Maar zoom eens uit, beste mensen. We’ve come a long way. 

Jules Raijer